مدلسازی ارتفاع در تحلیل شبکه ArcGIS
سلام
اتصال عناصر شبکه نه تنها بستگی به این دارد که در فضای y , x همسان اند یا نه بلکه بستگی به این دارد که یک ارتفاع داشته باشند؟ در این بخش قصد داریم مباحث مرتبط با مدلسازی ارتفاع را توضیح دهیم.
برای مدلسازی ارتفاع ، دو گزینه وجود دارد:
- استفاده از فیلدهای ارتفاع
- و استفاده از مقادیر مختصات z–ِ ژنومتری
فیلدهای ارتفاع در مدلسازی ارتفاع
فیلدهای ارتفاع در مجموعه داده شبکه برای اصلاح [۱] اتصال در نقاط انتهایی خط استفاده می شوند. آنها شامل اطلاعات ارتفاعی هستند که ناشی از فیلدهای روی یک کلاس عارضه اند که در شبکه شرکت دارند. این متفاوت از ایجاد اتصال بر اساس مقادیر مختصات z است. از این لحاظ که اطلاعات ارتفاع فیزیکی روی هر راس عارضه ذخیره می شود. فیلدهای ارتفاع برای منابع لبه و اتصال (پیوندگاه) بکار می روند. منابع عارضه لبه با استفاده از فیلدهای ارتفاع، دو فیلد جهت تشریح و توصیف ارتفاع دارند (یکی برای هر انتهای عارضه خطی).
در مثال زیر، چهار عارضه یعنی EF4 , EF3 , EF2 , EF1 متعلق به یک گروه اتصال اند و اتصال نقطه انتهایی را رعایت می کنند. مقادیر برای EF3 و EF4 ، صفر است؛ مقادیر ارتفاع برای EF1 وEF2، یک است. بنابراین در نقطه تقاطع، EF3 تنها به EF4 متصل است (نه به EF1 یا EF2) . همچنین EF1 تنها به EF2 متصل است نه به EF3 یا EF4. درک این موضوع مهم است که فیلدهای ارتفاع، اتصال را اصلاح می کنند؛ و آن را نادیده می گیرند. Override دو عنصر لبه ممکن است یک مقدار فیلد ارتفاع داشته و می توانند همسان باشند، اما اگر در دو گروه اتصال متفاوت قرار گیرند، متصل نخواهند بود.
فروشندگان داده ها، داده های فیلد ارتفاعی را فراهم می کنند که اتصال را مدل سازی می کنند. مدل اتصال مجموعه داده شبکه ای ArcGIS می تواند از این داده فیلد ارتفاع برای افزایش اتصال استفاده کند. برهمکنش فیلدهای ارتفاع با مدل اتصال نیز برای مدل سازی موارد خاصی چون پل ها و تونل ها مهم است.
مقادیر مختصات Z هندسی برای مدلسازی ارتفاع
هنگامی که عوارض منبع، مقادیر zی دارند که در هندسه شان ذخیره شده، می توانید شبکه های ۳ بعدی ایجاد کنید. مسیرهای درونی اغلب با شبکه های ۳ بعدی مدل سازی می شوند. در نظر بگیرید بسیاری از راهروها در یک ساختمان چند طبقه از نظر ۲ بعدی یعنی فضای x-y ، غیر قابل تمایز باشند، ولی با این وجود آنها از طریق مقادیر مختصات z در فضای ۳ بعدی قابل تفکیک اند. همچنین شناخت بالابر با حرکت عمودی، طبقات را بهم متصل می کند. در فضای x-y بالابرها، نقاط اند اما در فضای ۳ بعدی ، به درستی بصورت خطوط مدلسازی شده اند.
مقادیر مختصات z امکان مدلسازی اتصال عوارض خطی و نقطه ای در۳ بعد را فراهم می کنند. اتصال می تواند تنها در یک مجموعه داده شبکه ای ۳ بعدی رخ دهد جاییکه عوارض منبع (بخصوص نقاط، نقاط انتهایی خطی و رئوس خطی) هر ۳ کمیت مختصاتی z , y ,x را دارند. مجموعه تصاویر بعدی این پیش نیاز را نشان می دهند.
شبکه های ۳ بعدی همچنین تنظیمات روش اتصال گروه اتصال را در نظر می گیرند، همانطور که ۳ تصویر بعدی زیر نشان می دهند.
درباره آسام
آکادمی سامانه اطلاعات مکانی یک مرجع تخصصی و کاربردی برای آموزشهای GIS و RS است.
نوشته های بیشتر از آسام
دیدگاهتان را بنویسید