سنجش از دور در دوره جنگ جهانی دوم ۱۹۳۹-۱۹۴۵
سلام به علاقمندان سنجش از دور
در سال ۱۹۳۸ ژنرال ورنر فون فریچ رییس ستاد ارتش آلمان سخن پیش گویانه ای به شرح زیر داشت:
ملتی که دارای بهترین شناسایی عکسی است، برنده جنگ بعدی خواهد بود.
آلمان اهمیت تفسیر عکس را پیش بینی کرده و در هنگام شروع جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹، در این زمینه در جهان پیشرو بود.
حمله کوبنده و موثر آلمان در بهار ۱۹۴۰ بر اساس بررسی جامع اراضی و تاسیسات متحدین بر رویعکس های هوایی طراحی شده بود. یک پوشش کامل عکس هوایی بین سپتامبر ۱۹۳۹ و می ۱۹۴۰ برداشت و همه امکانات نظامی و حمل و نقل فرودگاه ها، بنادر، کانال ها و خطوط آهن از نروژ تا جنوب فرانسه عکس برداری شده بود. همه فرودگاه ها، هواپیماها و حتی کارهای معمول روزانه عکس برداری و شناسایی شده بود. این اطلاعات برای طراحی یک حمله زمین گیر کننده به نیروی هوایی متحدین با استفاده از تقریباً تمامی نیروی هوایی آلمان استفاده شد. نیروهای متحدین نیز از تفسیر و شناسایی عکس ها بهره بردند. بعد از عقب نشینی از دانکرک در سال ۱۹۴۰، سازمان جاسوسی انگلیس از منابع معمول اطلاعاتی خود برید و بر منابع عکس های هوایی و تفسیر عکس بسیار توسعه یافته خود بیشتر تکیه کرد. مفسران انگلیسی در تابستان ۱۹۴۰ کشتی های باری آلمانی جمع شده در نزدیک ساحل فرانسه و هلند را تشخیص دادند. انگلستان قادر بود یک حمله هوایی موثر انجام دهد و نیروهای آلمانی را وادار به تعویق و احتمالاً دست کشیدن از حمله طراحی شده شان کند. نیروهای متحدین با شناسایی بر اساس عکس های هوایی توانستند کشتی های المان را کشف و ردیابی کنند و نیرو دریایی آلمان را ضمن جگ از کار بیندازند.
در جریان جنگ جهانی دوم متحدین همچنین فنون جدید تفسیر را ابداع کردند. برای مثال، روشهایی برای تفسیر عکس به منظور برآورد عمق آب با دقت ۰٫۶ متر برای آبهایی تا عمق ۱۰ متر در آبهای زلال اطراف جزیره های نزدیک سواحل اقیانوس آرام، توسعه داده شد. این فناوری طراحی حملات با تجهیزات آبی – خاکی و ناوبری در آبهای بدون نقشه را میسر ساخت. بر اساس استفاده های قبلی از عکس برداری هوایی برای تجسس های نظامی، در جریان جنگ و بعد از آن نیز این فن بعنوان یک ضرورت در جنگ مدرن شناخته شد. متحدین آزمایشگاه های متحرک پردازش برای کار بر روی هزاران عکس، پروازهای تجسسی در حمایت از عملیات نظامی در حال اجرا را توسعه دادند. آنها،همچنین عکسبرداری هوایی در شب را برای کشف کاروان های تدارکات که در تاریکی شب عمل می کردند، ابداع کردند. با ادامه جنگ، کیفیت تفسیر عکس آلمان به علت فوت ژنرال فون فریچ، کاهش یافت، در حالی که تفسیر عکس متحدین به طور دائم پیشرفت می کرد.
نیروهای متحدین، بنادر دشمن، تاسیسات نظامی و تجهیزات حمل و نقل را دیده بانی می کردند. عکس برداری تجسسی ارزیابی ماموریت های بمباران را میسر ساخت. عملیات تهاجمی با پوشش های زیاد و تکراری عکس های هوایی حمایت می شدند. برای مثال مفسران عکس انگلیسی پایگاه های پرتاب موشک های v1 و v2 را در سال ۱۹۴۴ کشف کردند و این پایگاه ها مورد بمباران هوایی قرار گرفت.
در آماده سازی حمله نورماندی، مفسران متحدین تاسیسات نظامی شامل امکانات زیرزمینی و خطوط ارتباطات را شناسایی کردند و نقشه های دقیق جبهه های دفاعی دشمن، موزاییک عکس های هوایی و مدل ناهمواری های زمین تهیه شدند. در جریان پیشروی در اروپا، عکس های هوایی بزرگ تر چاپ شدند. روی آنها علامت گذاری و شبکه چهارخانه ای اجرا شد. جنگ جهانی دوم موجب ابداع فناوری های جدید سنجش از دور نیز شد. ارائه فیلم های جدید عکس برداری و فیلترهای تخصصی به توسعه فیلم مادون قرمز رنگی منجر شد. این نوع فیلم به طیف های قرمز، سبز و مادون قرمز نزدیک حساس بود و برای شناسایی تجهیزات و امکانات نظامی استفاده شد. پوشش گیاهی، به رنگ قرمز و اشیایی که با سبز رنگ شده بودند و گیاهان قطع شده ای که برای مخفی کردن تجهیزات استفاده شده بودند، به رنگ آبی-سبز نمایان می شدند.
فناوری دیگر سنجش از دور که در جریان جنگ دوم جهانی ابداع شد، رادار بود. بریتانیای کبیر سامانه های راداری کشف هواپیما و کشتی را قبل از جنگ دوم اختراع کرده بود. اما تنها در جریان جنگ بود که با توسعه ارسال کننده میکروویو موج کوتاه با قدرت زیاد، اولین رادار تصویری موفق را به نام نمایشگر طرح موقعیت(Plan position indicator) ابداع کرد. یک صفحه نمایش دایره ای با هر چرخش آنتن روشن شد. اشیایی که سیگنال میکروویو را به طور قوی منعکس می کنند به صورت نقطه های روشنی بر روی صفحه نمایان می شوند. این سامانه در آغاز برای شناسایی هواپیما از ایستگاه های زمینی استفاده شد. رادار این امکان را برای انگلیس فراهم کرد تا حمله های هوایی آلمان را هشدار دهد. هواپیماهای جنگی را آماده سازد و غیرنظامیان را به سوی پناهگاه ها هدایت کند. سپس رادار برای نصب روی هواپیما برای بمباران در شب و هوای نامناسب و نیز روی کشتی برای حمایت کاروان های تجهیزات در آتلانتیک شمالی، آماده شد.
با وجود این پیشرفت ها، در پایان جنگ جهانی دوم عکس برداری هوایی هنوز تنها سامانه سنجنده در کاربردهای عملی بود. از آغاز جنگ جهانی دوم، عکس برداری هوایی و دیگر فناوری های دورسنجی بعنوان مولفه های اصلی تجسس های نظامی شناخته شدند. تحقیق و توسعه کاربردهای نظامی سنجش از دور در جریان جنگ شروع شد و بعد از آن ادامه یافت. اما ملاحظات امنیتی ارائه فناوری های جدید سنجنده برای کاربردهای غیرنظامی را محدود ساخت. قبل از جنگ جهانی دوم، امکان دسترسی نامحدود به جدیدترین فناوری و فنون عکس برداری هوایی و تفسیر عکس وجود داشت. بعد از جنگ که ارزش نظامی این فناوری، اثبات شد، محدودیت های جدی جایگزین دسترسی آسان به سامانه های سنجش از دور و سنجنده های مادون قرمز حرارتی شد. قبل از جنگ، تبادل اطلاعات بین متخصصان نظامی و غیرنظامی سنجش از دور آزاد بود و از آن حمایت می شد، اما محدودیت های بعد از جنگ و رقابت برای منابع مالی دولتی، همکاری ها را مشکل ساخت. از آن زمان تاکنون، منابع مالی تحقیق و توسعه فناوری سنجش از دور در اختیار سازمان های محرمانه تجسسی، بسیار بیشتر از چیزی بوده که در اختیار کاربردهای غیرنظامی قرار گرفته است.
درباره آسام
آکادمی سامانه اطلاعات مکانی یک مرجع تخصصی و کاربردی برای آموزشهای GIS و RS است.
نوشته های بیشتر از آسام
دیدگاهتان را بنویسید